System Raunkiaera
Został opracowany przez duńskiego botanika Christena C. Raunkiaera w 1905 roku. Jest to system klasyfikacji form życiowych roślin według sposobu, w jaki przeżywają niekorzystną porę roku. Za główne kryterium podziału Raunkiaer uznał rozmieszczenie i sposób ochrony pąków spoczynkowych.
Wyróżniamy zatem:
- fanerofity (jawnopączkowe) - trwałe rośliny, przeważnie o pędach zdrewniałych z zimotrwałymi pąkami odnawiającymi, umieszczonymi wyżej nż 50 cm
nad powierzchnią podłoża. Wśród nich wyróżnić można:
- megafanerofity [M] (drzewa) - wysokie rośliny jawnopączkowe.
- nanofanerofity [N] (krzewy) - niskie rośliny jawnopączkowe.
- liany [L] - pnącza o zdrewniałych łodygach.
- chamefity (niskopączkowe) - trwałe rośliny o pąkach odnawiających umieszczonych w dolnych częściach pędu, nie wyżej niż 50 cm nad podłożem.
Przed przemarznięciem pąki chroni zwykle warstwa ściółki lub śniegu. Wyróżniamy tu:
- chamefity zdrewniałe [Ch] - krzewinki o pędach zdrewniałych.
- chamefity niezdrewniałe [C] - trwałe rośliny zielne.
- hemikryptofity [H] (naziemnopączkowe) - rośliny o pąkach odnawiających umiejscowionych tuż przy powierzchni ziemi (albo tuż nad, albo tuż pod nią) i chronionych przez żywe lub obumarłe liście i pokrywę śnieżną.
- kryptofity (skrytopączkowe) - rośliny o pąkach odnawiających osadzonych na - ukrytych w glebie, błocie lub wodzie - organach spichrzowych,
np. bulwach, kłączach, rozłogach i cebulach. Wyróżnić tu można:
- geofity [G] - rośliny posiadające pąki odnawiające, które zimują w organach podziemnych. Ze względu na sposób wykształcania organów podziemnych wyróżnia się geofity cebulkowe, ryzomowe i korzeniowe.
- hydrofity [Hy] - rośliny wodne, których pąki odnawiające zimują w wodzie. Wyróżnia się hydrofity pływające, przyczepione do podłoża oraz korzeniące się w podłożu.
- helofity [Hy] - rośliny wieloletnie wyrastające ponad powierzchnię wody, których pąki odnawiające zimują w błocie.
- terofity [T] - rośliny jednoroczne przeżywające niesprzyjającą porę roku w postaci nasion. Cały cykl rozwojowy terofitów (od wykiełkowania nasienia do wydania własnych nasion) zamyka się w obrębie jednego sezonu wegetacyjnego. Wyróżnia się rośliny jednoroczne ozime (młode rośliny kiełkują jesienią i zimują pod śniegiem, by na wiosnę wznowić swój rozwój) oraz jare (kiełkują na wiosnę, rozwijają się, zakwitają, wydają owoce i tego samego roku giną).
Opracowano na podstawie:
- System Raunkiaera - Wikipedia, wolna encyklopedia
© 2010 Tadeusz Marchewka